Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesmo moras,
nin me deixarás nunca,
sombra que sempre me asombras.
Clara estudou música dende moi cedo, co seu pai, o mestre de piano e pedagogo musical Friedrich Wieck. Desarrollou unha brilante carreira de intérprete dende os trece anos ata o seu matrimonio con Robert Schumann, a unión inicialmente desautorizada polo seu pai, celebrada en 1840 por orde judicial. Despois continuou compoñendo e interpretando a pesar de ter e criar a sete fillos. Acompañou a o seu home en varias xiras incluso fora de Alemania. A súa valía como intérprete adquiriuna tocando as obras de Bach, Mozart, Beethoven e contemporáneos como o seu home ou Brahms.
Johannes Brahms coñeceu á parella en 1853, aos vinte anos, e estableceu con Clara unha amizade que perdurou toda a súa vida. Nese ano Clara tamén coñeceu ao violinista Joseph Joachim, quen a acompañaría con frecuencia nos seus concertos.Robert Schumann morreu tres anos despois, e Clara acentuou a súa amizade con Brahms de quen acabaría sendo a principal conselleira e inspiradora. Sen embargo, nunca perdeu a pasión pola música de Robert, que seguiu representando o núcleo principal dos seus concertos.
En 1878 foi nomeada mestra de piano no Conservatorio Superior de Francfort, onde impartiu clases ata 1892, principalmente de técnica interpretativa.http://es.wikipedia.org/wiki/Clara_Schumann
Félix non foi o único músico da familia Mendelssohn. Tamén o foi a súa irmá Fanny, quen naceu “cos dedos para tocar fugas de Bach”, según a propia expresión da nai dos nenos. A boa situación económica da familia permitiulles recibir unha sólida cultura xeral. Tanto Félix como Fanny estudiaban dende as cinco da mañán ata as últimas horas da tarde. Este horario riguroso era unha tradición familiar dende a época do avó filósofo. O pai de Félix tamén foi esixente co seu fillo, ao cal, dende moi novo, como se fora o máis natural, lle fixo estudar e traballar nas súas obras con grande aplicación. Algúns entendidos atribuiron a esto feito que a súa saúde se desgastara rapidamente, como a de Mozart, e morrera á temprana idade de 28 anos.
A sociedade da época, de clara tendencia patrialcal, influiu moito na familia dos Mendelssohn Bartholdy: mentras a Félix se lle alentou, educou e apoiou na súa vocación musical; con Fanny, “por ser muller” non pasou así. O seu destino era ser unha boa esposa e ama da súa casa. En 1829 casou co pintor Hensel. Aínda así, Félix e Fanny, dada a férrea formación familiar, foron exemplo de amor fraternal, incluso ela era mellor pianista ca el e Félix sempre valorou as críticas que ela lle facía en todo sentido.