Compositores

CAMILLE SAINT-SAËNS

(París, 9 de octubro de 1835 — † Argel, 16 de drcembro de 1921) fui un director e compositor francés de música académica. Músico moi dotado —foi un virtuoso pianista e tamén un excelente improvisador ao órgano—, espíritu curioso por todo, escritor, caricaturista, gran viaxeiro, Saint-Saëns desempeou un papel excepcional na renovación da música francesa, tanto polas súas ensinanzas —tivo como alumnos, entre outros, a Fauré e Messager—, como, sobre todo, pola súa actividade en favor da música nova —foi un dos fundadores da «Société Nationale de Musique», destinada a tocar e difundir a música francesa—. Pode considerárselle como un eslavón esencial da renovación que conduxo a Debussy e a Ravel.

Camille interesouse na tradición da danza macabra: tomando como base un poema referente a ela de Henri Cazalis (1840-1909), escribiu unha canción para voz e piano. Un par de anos máis tarde, basado no mesmo texto, compuxo un poema sinfónico co título “Danza macabra” Op. 40. un poema sinfónico é unha peza de música orquestral basada nun “programa”, é dicir, nun escrito que se da ao público antes de escoitar a obra.

A primeira vez que se tocou esta obra, en 1875, non tivo moito éxito. O público escandalizouse polos efectos sonoros da obra, pois resultaban demasiados novedosos para a época. Conta a historia que o estrépito que fixo o público de Paris tras a presentación fixo que a nai do compositor se esvaecera.

Na actualidade, xunto ao Carnaval dos animais, a Danza macabra é unha das obras máis populares de Saint-Saëns. É interesante saber que estas dúas pezas teñen música en común: na sección chamada “Fósiles” do Carnaval, o compositor utiliza unha melosía case idéntica a unha parte da Danza macabra e en ambos casos utiliza o xilófono para representar o son dos ósos.

EDVARD GRIEG

Compositor noruego que naceu e faleceu en Bergen, onde o seu pai foi cónsul inglés. A súa nai, pianista excelente, foi a súa primeira mestra de música. Por recomendación do violinista Ole Bull, foi enviado ao Conservatorio de Leipzig en 1858, onde estudou contrapunto, composición e piano. Ao rematar os seus estudos, presentouse como pianista e compositor na súa cidade natal e ao ano seguinte marchou a Copenhague para un breve periodo de estudos co compositor danés Gade. Todos os seus mestres aparecían dominados polas ideas de Mendelssohn, e Grieg empezaba a repudialo.

A súa íntima amizade co seu compatriota Nordraak foi a que lle revelou a súa “propia naturaza” o seu profundo amor pola música popular. Así xurdiu o forte desexo de fundar unha escola de música noruega, libre da mestura do escandinavismo Gade-Mendelssonh. Con tal fin os dous xóvenes músicso traballaron xuntos ata o prematuro falecemento de Nordraak en 1866. Despois Grieg continuo so na brecha ata fundar en Copenhague a sociedade de conciertos Euterpe, destinada a presentar obras de xóvenes compositores. Máis tarde formou en Cristianía a Unión Musical, que dirixiu ata 1880.

A apreciación dos seus esforzos por parte dos seus compatriotas e o recoñecemento en forma de honras comezaron a manifestarse: en 1872 foi nomeado membro da Real Academia de Música de Suecia; en 1873 foi condecorado coa orde de Olaf e ao ano seguinte favorecido cunha renta anual de 1600 coroas concedidas polo Parlamento noruego, suficiente para que poidera adicarse á composición sen preocupacións económicas.

O recoñecemento do extranxeiro tardaría máis en chegar. Dous invernos pasados en Roma (1865-70) puxéronlle en contacto con Liszt; pero ata 1879, coa súa propia execución do seu excelente Concierto para piano en Leipzig, non comenzaría a estenderse a súa fama. Despois apareceu frecuentemente como director das súas propias obras e dixo frecuentes visitas a Inglaterra, donde gozou de gran popularidade. A Universidad de Cambridge otorgoulle o grao de doutor en música en 1894. Finalmente, en 1885 estableceuse definitivamente cerca da súa nativa Bergen, onde, con excepción de cortas xiras de concertos, viviu e traballou con tranquilidade ata a súa morte.

 

http://www.biografiasyvidas.com/biografia/g/grieg.htm